« Ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου» (Εφ 6,11)
Η εκκλησίας μας ως φιλόστοργος μητέρα κάθε λεπτό και ώρα, αλλά ειδικά αυτή την περίοδο της αγίας τεσσαρακοστής προσπαθεί να ετοιμάσει τους στρατιώτες της, δηλαδή τα παιδιά της για μάχες και αγώνες εναντίον εχθρών ύπουλων και επικίνδυνων οι οποίοι τα πλησιάζουν.
Εχθρών που δεν διακρίνονται εύκολα με γυμνό οφθαλμό αλλά χρειάζονται πνευματικό, ειδικό μικροσκόπιο. Εχθρών που δεν έχουν αίμα και σάρκα τους οποίους εύκολα καταβάλλει η ανδρεία του Έλληνα χριστιανού στρατιώτη, αλλ’ είναι αόρατοι και ως μικρόβια πλησιάζουν και εισχωρούν και εις τον πλέον εύρωστο άνθρωπο, με αποτέλεσμα να του θολώνουν το μυαλό, να μολύνουν την καρδιά του, να παραλύουν τα νεύρα του, να σαπίζουν τα κόκκαλά του, να του διαλύουν τους πνεύμονες για να μην αναπνέει πνευματικό οξυγόνο, να τον καταντούν ένα ράκος και ένα κουρέλι και τέλος να τον οδηγούν εις τους πνευματικά νεκρούς.
Κανένας πόλεμος, κανένα όπλο, κανείς εχθρός όσο αιμοβόρος και αιμοσταγής και να είναι δεν έχει να επιδείξει τόσα θύματα και να επιφέρει την πανωλεθρία την οποία κατορθώνουν εκείνοι οι αόρατοι εχθροί.
Και ποιοί είναι εκείνοι οι εχθροί οι τόσο επικίνδυνοι στη ζωή μας; Πώς θα τους διακρίνομε; Ευλογητός ο Θεός αδελφοί, που μας δώρισε πνευματικό μικροσκόπιο και ιερό χημείο που λέγεται Ευαγγέλιο, Αγία Γραφή, με τα οποία μπορούμε να αναλύομε και να εντοπίζομε τους εχθρούς αυτούς, πριν ακόμα διεισδύσουν σ’ εμάς, πριν δράσουν και επιφέρουν το δυσάρεστο αποτέλεσμα.
Φιλαρχία, φιλαργυρία, πλεονεξία, ασέλγεια, μίσος, φθόνος, οργή είναι μερικά από τα αόρατα εκείνα μικρόβια, τα οποία καλλιεργεί με τέχνη και επιστήμη ο εφευρέτης των, ο Εωσφόρος, ο σατανάς και τα διασκορπίζει παντού, στις κοινωνίες και τα άτομα και μολύνει όλη την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Αυτά είναι οι τρομεροί ληστές που δεν μπορεί να φονεύσει κανένας επιστήμων και να εξοντώσει καμιά οργανωμένη αστυνομική δύναμη του κόσμου. Αυτά είναι εκείνα που γεννούν τις αδικίες, τις διχόνοιες, τις συρράξεις, τις διαμάχες, τις μάχες, τους αιματηρούς πολέμους και την πνευματική εξαθλίωση ατόμων και λαών.
Όλα αυτά τα μικρόβια ως ύπουλοι εχθροί τρέφονται και καλλιεργούνται εκτός και εντός του ανθρώπου. Εκτός απ’ αυτόν, στην κοινωνία, στη φύση, στη κτίση, αλλά και εντός του, στην καρδιά του, στην ψυχή του, στη συνείδησή του.
Ο άνθρωπος καθημερινά, όσο και να στολίζεται, όσο και να λούεται και να αρωματίζεται με τα λογής πολυτελή αρώματα, εξαιτίας αυτών των μικροβίων η ψυχή του και η ζωή του εκπέμπει δυσωδία, η οποία προκαλεί την δυσαρέσκεια των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων και αυτής της Αγίας Τριάδος. Η ακάθαρτος εκείνη ψυχή, η υποδουλωμένη στην κακία των πονηρών εχθρών και παθών της, για να ελευθερωθεί, για να αναπνεύσει το θείο οξυγόνο και να εκπέμψει θείο άρωμα, χρειάζεται διαρκή αγώνα και ακατάπαυστο πόλεμο, κατά του Εωσφόρου, ο οποίος προσπαθεί να την κρατήσει στο βούρκο, να αφαίρεση την ελευθερία της, να την απελπίσει, να την αποξενώσει από την του παραδείσου απόλαυση και να την ρίψη σε μία κόλαση, που ούτε ο Δάντης μπόρεσε να περιγράψει.
Χρειάζεται ο μαχητής χριστιανός, σαν στρατιώτης γενναίος, να αναλάβει τα όπλα, τα όπλα που αστράπτουν από θεία δόξα, τα όπλα τα δοκιμασμένα που δόξασαν μυριάδες αγίων και μαρτύρων, τα όπλα που ο άριστος πνευματικός στρατηγός, ο Θείος Παύλος αναφέρει στην προς Εφεσίους Επιστολή Του.
« ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. στήτε ούν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάνενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ώ δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ο εστί ρήμα Θεού…»( κεφ.6, στίχ.11- 18)
Αδελφοί μου, αυτά είναι τα θεία όπλα, ας τα αναλάβουμε, ας θωρακίσουμε μ’ αυτά το σώμα και την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να συντρίψουμε τα βέλη τα ακονισμένα του πονηρού, «τα καθ ημών δολίως κινούμενα ». Μ’ αυτά να κηρύξομε τον πόλεμο εναντίον του Εωσφόρου ο οποίος λυσσαλέα μας πολεμά, αλλά και εναντίων των πολλών παθών της ψυχής μας. Μ’ αυτά να δώσουμε νικηφόρες μάχες εναντίον εκείνων των αοράτων εχθρών της ζωής μας και ευρισκόμενοι εν επιφυλακή, να αποκρούομε τους αιφνιδιασμούς των, εκκενούμενοι επάνω των όλο το πύρ του Χριστού.
Αδελφοί, Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Καιρός ευπρόσδεκτος, καιρός σωτηρίας. Ας κατευνάσουμε δια της ανδρείας τον θυμό, δια της σωφροσύνης την επιθυμία, δια της φρονήσεως τα πάθη, δια της ταπεινώσεως την αμαρτία. Και τότε πεποικιλμένοι «τω κάλει των αρετών » και δυναμούμενοι από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, θα απολαύσομε το δένδρο της ζωής, τον γλυκύτατο Ιησού, τον Σωτήρα μας.