Η Πάναγνος Θεομητορική εικόνα της τριχερούσσας, η οποία ευρίσκεται στην ιερά μονή Χιλανδαρίου ή Σέρβικο, του Αγίου Όρους και άπειρα τελούσα θαυμάσια, η ιστορία της είναι συνυφασμένη με την εικονομαχία.
Στα χρόνια που βασίλευε ο Λέων Γ΄ο Ίσαυρος (717-741) ζούσε στη Δαμασκό κάποιος μοναχός με το όνομα Ιωάννης. Αυτός κατήγετο από επιφανή, πλούσια οικογένεια Ελληνοσυρίων, οι οποίοι συγκαταλέγονταν στους ελάχιστους χριστιανούς της πόλεως.
Με την κήρυξη της εικονομαχίας, ο σοφός και ενάρετος μοναχός Ιωάννης αποδύεται με την πέννα του στον αγώνα υπέρ των ιερών εικόνων. Με την μάχαιρα του Πνεύματος, στηλιτεύει το δόγμα του Λέοντος, τεκμηριώνει τις θέσεις του με θεολογικές αποδείξεις, ιστορικά στοιχεία και αγιολογικά παραδείγματα και αποκαλεί τους εικονομάχους αιρετικούς και αντίθεους.
Ο Λέων θέλοντας να εκδικηθεί τον Ιωάννη, στέλνει επιστολή στον χαλίφη της Δαμασκού και του ζητά να τον τιμωρήσει παραδειγματικά. Ο άρχοντας χαλίφης, οργισμένος καλεί τον Ιωάννη και, χωρίς να του επιτρέψει ν’ απολογηθεί, διατάζει να του κόψουν το δεξί χέρι. Σε λίγο το ιερό εκείνο χέρι που στηλίτευε τους εικονομάχους κόπηκε και βαμμένο στο αίμα του κρεμάστηκε στην αγορά σε δημόσια θέα. Ο Ιωάννης, παρόλο τον πόνο και την αγωνία του, ζητούσε επίμονα το χέρι του να τα ενταφιάσει. Μόλις το πήρε, κατευθύνθηκε στον ναό του, παίρνει θέση μπροστά στην εικόνα της Θεομήτορος, τοποθετεί το κομμένο χέρι στην θέση του και παρακαλεί με δάκρια.
« Δέσποινα πάναγνη, Μητέρα του Θεού μου, η δεξιά μου κόπηκε για τις σεπτές εικόνες. Δεν αγνοείς την αφορμή π’ οργίστηκε ο Λέων, πρόφθασε γρήγορα λοιπόν και γιάτρεψε το χέρι. Η δεξιά του Ποιητού, που ειν’ εκ της σαρκός σου, πολλές δυνάμεις ενεργεί με την παράκλησή σου. Τώρα λοιπόν το δεξιό θεράπευσέ μου χέρι, για να συγγράφω με ρυθμό και αρμονία ύμνους, όσους μου δώσεις να ποιώ για σε και τον Υιό σου και για την υπεράσπιση πίστεως ορθοδόξου. Όσα ζητήσεις δύνασαι ως του Θεού μητέρα!»
Αυτά είπε με δάκρια ο όσιος και αποκοιμήθηκε. Βλέπει τότε την Θεομήτορα στην εικόνα της, να τον κοιτάζει με ιλαρότητα και πονετικά να του λέει. Για κοίτα! Το χέρι σου θεραπεύτηκε, Μην στενοχωριέσαι άλλο. Κάνε το όμως, καθώς μου υποσχέθηκες, « κάλαμον γραμματέως οξυγράφου.»
Ξυπνά ο Ιωάννης και βλέπει κατάπληκτος το χέρι του θεραπευμένο και συγκολλημένο. Ήταν τόση η χαρά του, ώστε όλη εκείνη τη νύκτα έψαλλε εγκώμια και ευχαριστίες στην Υπεραγία Θεοτόκο αλλά και τόση η ευγνωμοσύνη του προς αυτή, ώστε αφιέρωσε πάνω στην Αγία Εικόνα ένα ασημένιο χέρι, το οποίο μέχρι και σήμερα υπάρχει και φαίνεται για να διαλαλεί εις τους αιώνες το θαυμαστό εκείνο γεγονός.