Ήταν μια ερωτευμένη κοπέλα με κάποιον νεαρό, που μετά από πολύ καιρό κατόρθωσε να έρθει σε γάμο με τον φίλο της. Πραγματικά τον αγαπούσε τρελά. Όταν πραγματοποιήθηκε ο γάμος τους και έμειναν μόνοι στο δικό τους διαμέρισμα, κάλεσαν ένα κοινό φίλο να του κάνουν τραπέζι , για το γάμο τους.
Η κοπέλα, ξέχασε προς στιγμή την αγάπη της προς τον άνδρα της και θεώρησε σωστό, να κλείσει ραντεβού να βγουν με τον φίλο τους. Την ημέρα εκείνη του ραντεβού είπε στον άνδρα της, « άμα το απόγευμα έρθεις από την δουλειά και δεν με βρεις στο σπίτι, να μην ανησυχήσεις, διότι θα πάω για το δόντι μου στο γιατρό ».
Ο άνδρας της την πίστεψε. Πού να φανταστεί , ότι μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας μαζί της , με το πρώτο τραπέζι του γάμου τους θα έκλεινε και ραντεβού. Το απόγευμα εκείνη ετοιμάστηκε, αρωματίστηκε, κοιτάχθηκε στον καθρέπτη και πήρε την τσάντα της να φύγει για το προγραμματισμένο ραντεβού. Φεύγοντας, περνάει από το χολ για να φθάσει στην εξώπορτα. Πάνω στο χολ ψηλά, είχαν το εικονοστάσι με την Παναγία, που η ίδια είχε βάλει εκεί τα στέφανα του γάμου των. Όπως προχωρούσε για την εξώπορτα για να φύγει, εντελώς απρόοπτα έπεσε η στεφανοθήκη κάτω και έγινε χίλια κομμάτια. Αυτή τρόμαξε και φώναξε δυνατά, Παναγία μου!..
Τότε ακούστηκε γυναικεία φωνή να της λέει. «Αδιάντροπη, πως τολμάς να βάζεις στο στόμα σου το όνομά μου; Δεν ντρέπεσαι να ατιμάσεις τα στέφανα με τα οποία η εκκλησία σε στεφάνωσε και να προσβάλλεις την αγάπη, την τιμή και την εμπιστοσύνη του άνδρα σου προς το πρόσωπο σου; Δεν σου χρειάζονται πια τα στέφανα»! Εκείνη μόλις άκουσε τούτα τα λόγια και τρέμοντας από ντροπή και φόβο, έτρεξε, ξεντύθηκε, ξέπλυνε τις μπογιές και τα αρώματα από το πρόσωπό της και υποσχέθηκε στην Παναγία να σωφρονιστεί, να σωφρονιστεί και να παραμείνει τίμια δίπλα στον άνδρα της και αφοσιωμένη στο γάμο της. Η Παναγία, με το θαύμα της κέρδισε αυτήν την νέα, η οποία έμεινε σώφρων και ταπεινή ως το τέλος της ζωής της.