Επετειακό αφιέρωμα της Δεσποτάκη Ευτυχίας
(Εκατό πενήντα χρόνια από την ανοικοδόμηση του)
Μέρος 5 τελευταίο
Η εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος στις δώδεκα Δεκεμβρίου επίσημη αργία για το Καστέλι, ήταν κάτι ξεχωριστό και έπαιρνε άλλες διαστάσεις για μας τα παιδιά .
Μαθαίναμε το απολυτίκιο του, γεμάτο μυστήριο με τον όφη να μεταβάλλεται σε χρυσό, με τη νεκρά να ανασταίνεται και το κεραμίδι να αναλύεται σε νερό χώμα και φωτιά στην πρώτη οικουμενική σύνοδο και να αποδεικνύει τον τριαδικό Θεό.
Η λιτάνευση της εικόνας φάνταζε κάτι μεγαλοπρεπές, μοναδικό,δεδομένου ότι δεν είχαμε άλλες παραστάσεις από φιέστες και εκδηλώσεις. Σημαίες, λάβαρα, μουσική μπάντα, που ερχόταν από τα Χανιά πριν να αποκτήσομε δική μας,πλήθος κόσμου και εμείς τα παιδιά των σχολείων, του οδηγισμού, του προσκοπισμού, να ακολουθούμε με τα χέρια δεμένα πίσω στις άκρες της πομπής με ειδικό βηματισμό που μας τον είχε διδάξει πριν από μέρες ο Γυμναστής μας. Οι πρόσκοποι με τα κοντάρια τους να περιβάλλουν την εικόνα και επώνυμοι Καστελιανοί να την σηκώνουν στους ώμους του. Τα παιδιά του νηπιαγωγείου κρατούσαν μια μεγάλη ταμπέλα, και τον περίμεναν κατά την επιστροφή παραταγμένα στο στενό που έγραφε με μεγάλα γράμματα. Η νέα γενεά σε προσκυνά Άγιε Σπυρίδωνα…. Η πομπή έστριβε δεξιά από τον κάτω δρόμο έφτανε στην πλατεία, γινόταν δέηση στον Μιχαήλ Αρχάγγελο και περπατούσε όλη την αγορά την Σκαλίδη. Οι γυναίκες που τα σπίτια τους ήταν στην αγορά είχαν ανάψει τα θυμιατά στα μπαλκόνια. Έξω από το μοναδικό φαρμακείο ο κ. Χαρίλαος έρραινε με ανθόνερο και έξω….
από τα κουρεία, οι Μαρεντάκηδες έρραιναν με κολώνια.
Το ίδιο γινόταν και με την περιφορά του επιταφίου, που τότε ήταν μόνο ένας, του Αγίου Σπυρίδωνος.
Τα χρόνια πέρασαν,η πόλη μεγάλωσε ο μακαριστός επίσκοπος Ειρηναίος σε μια εσπερίδα με τους Καστελιανούς, έθεσε το θέμα όπως πάντα συνήθιζε να κάνει για κάθε πρόβλημα που αφορούσε την πόλη, μιας καινούριας εκκλησίας. «Παιδιά μου η πόλη μεγάλωσε, ο Αγ. Σπυρίδωνας δε μας χωράει σε λίγο, κάτι πρέπει να κάνομε. Έτσι θεμελιώνεται ο νέος μητροπολιτικός ναός της Ευαγγελίστριας, ο οποίος αποτέλεσε και καινούρια ενορία.
Σήμερα πόλη αποτελείται συνολικά από τέσσερις ενορίες: Την πρώτη του Αγίου Σπυρίδωνος, της Ευαγγελίστριας, του Αγίου Γεωργίου στον Πύργο και του Αγίου Αντωνίου στην Καμάρα.
Ο άγιος Σπυρίδωνας παραμένει ο πολιούχος Άγιος μας.
Από το 1992 υπηρετείται από τον πατέρα Εμμ. Μπαριωτάκη, τον παπά Μανώλη. Χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του ανακαινίζεται και συντηρείται ο ναός του Χριστού και του Αγίου Σπυρίδωνος, εσωτερικά και εξωτερικά. Στην ιστορία του ναού προστίθεται η Αγιογράφηση του και η αναπαλαίωση του, με εισήγηση του παπά Μανώλη και τη σύμφωνο γνώμη και έγκριση του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου μας κ. Αμφιλοχίου. Ο ναός ιστορήθηκε εσωτερικά δια χειρός του δικού μας διακεκριμένου αγιογράφου N. Γιαννακάκη η οποία και αντικατέστησε τις φορητές εικόνες. Το δάπεδο, το παλιό ασπρόμαυρο πλακάκι αντικατέστησε το μαύρο γρανιτένιο με την παράσταση του δικέφαλου στο μεσαίο κλίτος. Ο κρυστάλλινος πολυέλαιος αντικαταστάθηκε με τον χορό των αγίων. Η αίσθηση που χαρίζεται τώρα είναι περισσότερο βυζαντινή. Το καμπαναριό του αναπαλαιώθηκε και οι τοίχοι του αναδείχθηκαν με την εμφάνιση της πέτρας. Η αυλή του εξωραΐστηκε. Σήμερα η εξωτερική του μορφή εμφανίζεται επιβλητικότερη και αυθεντικότερη. Κρήνες και ένα όμορφο γλυπτό στα βόρεια διακοσμούν την αυλή και δροσίζουν τον διψασμένο. Λόγοι τεχνικοί επέβαλαν την τοποθέτηση του παγκαριού και των κεριών έξω από το ναό σε χωριστό κτίσμα.
Το σημαντικότερο όμως, έργο που έγινε τελευταία είναι η σκάλα η οποία κατασκευάστηκε στη βόρεια πλευρά. Ο ναός απέκτησε διέξοδο προς βορά, αλλά και πρόσβαση με αυτοκίνητο. Έγινε περίοπτο μνημείο .Επίσης με τη σκάλα αυτή και περνώντας το στενό της τριμάρτυρος όπως λέγεται ευρίσκεσαι ήδη στην αρχή της αγοράς,στην οδό Σκαλίδη.
Αλλά και για τη συνοχή της ενορίας του φροντίζει ο παπά – Μανώλης με ένα επιτελείο συνεργατών του, έχοντας ωραία σχέση με τους ενορίτες του, ασκώντας πολλαπλές πνευματικές και ανθρωπιστικές δραστηριότητες. Από τις ωραίες συνήθειες της ενορίας του είναι ο καθιερωμένος καφές μετά τη θεία λειτουργία, για τους εκκλησιασθέντες, που ευγενικές γυναίκες της ενορίας ετοιμάζουν. Ο ίδιος έχει γράψει και την ιστορία του ναού. Την όλη ποιότητα της ενοριακής εκκλησιαστικής ζωής ανεβάζουν οι εκλεκτοί ψάλτες, ο κ..Γ. Χαχλάκης και ο κ. Ποντικάκης. Οι επίτροποι Σκαράκης Καρεφυλλάκης Μπικάκης, η κα. Σαρτζετάκη, ο Ρουμάνος, η κ Τσικαλάκη Μανωλίτσα. Η κ. Μανωλίτσα γειτόνισσα του ναού χρόνια τώρα τον υπηρετεί και τον νοιάζεται όπως το σπίτι της.
Για πολλά χρόνια πριν, ο φύλακας άγγελος του ναού ήταν η μακαριστή Πόπη Καρλάκη, Κουτσογιαννάκη, μια πόρτα το σπίτι τη με τον Άγιο Σπυρίδωνα.
Κάθε χρόνο στις 12 του Δεκέμβρη ο πολιούχος μας άγιος συνεχίζει να γιορτάζει. Η καμπάνα του σημαίνει πιο γιορτινά.
Περιμένει τους φίλους και πιστούς του παλιούς και καινούργιους κοντινούς και μακρινούς να ανάψουν το κεράκι τους και να τους ακούσει. Η λιτάνευση της εικόνας του γίνεται με την ίδια μεγαλοπρέπεια και σε μεγαλύτερη έκταση σήμερα. Αλλά το ίδιο σημαίνει η μεγάλη καμπάνα και κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή. Εμείς οι μεγαλύτεροι Καστελιανοί είμαστε ιδιαίτερα δεμένοι μαζί του. Εδώ βαπτιστήκαμε, εδώ κατηχηθήκαμε, εδώ παντρευτήκαμε, από εδώ κατευοδώσαμε γονείς και εδώ τους μνημονεύομε εδώ παντρέψαμε παιδιά, βαφτίσαμε εγγόνια. Έχει πολλά γεροντάκια στην ενορία του. Επίσης εμείς οι μεγαλύτεροι αναζητούμε τους παλιότερους από την καθιερωμένη θέση και το στασίδι τους, αλλά είναι και πολλοί οι νέοι ενορίτες που δεν τους γνωρίζομε, αλλά χαιρόμαστε γι΄αυτούς και την νέα γενιά,που σιγά σιγά παίρνει τα στασίδια.
Μεθαύριο, 6 Αυγούστου γιορτάζει το πιο παλιό κομμάτι του ιστορικού μας ναού, γιορτάζει τη μεταμόρφωση του Χριστού. Από βραδύς στον πανηγυρικό εσπερινό και μετά την παράκληση θα γίνει η ευλογία των καρπών της γης και μαζί με τον άρτο θ’ μοιραστούν τα πρώτα σταφύλια. Και την επομένη η θεία λειτουργία και το πανηγύρι, στη χάρη του Χριστού, όπως 150 χρόνια τώρα γίνεται, όπως η χριστιανική πίστη δίδαξε διδάσκει και θα διδάσκει.
Αυτή η πίστη των Αποστόλων, αυτή η πίστη των πατέρων, αυτή η πίστη των ορθοδόξων
Αυτή η πίστη την οικουμένην εστήριξε.