ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΑ

p916281

 

Εξέχουσα  ίσως   θέση, μεταξύ των ιερών  Θεομητορικών εικόνων που υπάρχουν ανά την οικουμένη, είναι εκείνη της Πορταΐτισας,  που φυλάσσεται ευλαβώς στην Ιερά και Σεβασμία Μονή των Ιβήρων Αγίου Όρους, η οποία άνηκε σε μια χήρα ευσεβή γυναίκα, της Μικρασιατικής Νίκαιας.

Στα χρόνια της δεύτερης εικονομαχίας, βασιλικοί κατάσκοποι ανακάλυψαν την μεγάλη εικόνα στα χέρια της γυναίκας αυτής και με βία την απείλησαν ότι θα την σκοτώσουν και θα κάψουν την εικόνα της. Την νύχτα, αφού προσευχήθηκε η ευλαβής εκείνη γυναίκα, συγκινημένη, με πίστη πήρε την εικόνα, κατέβηκε στην παραλία και την έριξε στη θάλασσα λέγοντας. « Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ έχεις την δύναμη κι εμάς να σώσεις από την οργή το Βασιλιά, αλλά και  την εικόνα σου από την μανία του και τον καταποντισμό».

Η θαυματουργή εικόνα στάθηκε όρθια στα κύματα και κατευθύνθηκε προς την δύση. Πέρασε καιρός, όταν ένα  βράδυ  οι πατέρες της Ιεράς Μονής των Ιβήρων αντίκρισαν εξαίσιο και παράδοξο θέαμα. Είδαν κοντά στην παραλία του μοναστηριού τους πύρινη φλόγα που ξεκινούσε από την θάλασσα και έφθανε στον ουρανό. Το όραμα συνεχίσθηκε πολλές ημέρες και νύκτες. Καταβαίνουν οι αδελφοί στην παραλία και βλέπον με θαυμασμό στη βάση της πύρινης φλόγας μια εικόνα της Θεοτόκου. Όσο όμως την πλησίαζαν εκείνη απομακρυνόταν. Αμέσως συγκεντρώθηκαν στην Εκκλησία και παρακάλεσαν με δάκρια τον Κύριο να χαρίσει στο μοναστήρι τους τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό.

Μεταξύ  των μοναχών υπήρχε ένας ευλαβής ασκητής, με το όνομα Γαβριήλ. Σ’ αυτόν παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε. « Γαβριήλ, να πεις στους πατέρες ότι θα σας παραδώσω την εικόνα μου για να σας προστατεύει. Θα μπεις στη θάλασσα, θα περπατήσεις πάνω  στα κύματα, θα παραλάβεις την εικόνα μου, κι έτσι θα καταλάβουν όλοι την εύνοιά μου για το μοναστήρι σας ».

Έτσι, ο γέρων Γαβριήλ με πίστη και θάρρος περπάτησε στη θάλασσα, σαν σε στεριά, παράλαβε με ευλάβεια τη θαυματουργή εικόνα και την έφερε στην παραλία. Εκεί οι πατέρες της επιφύλαξαν θερμή υποδοχή, την παρέλαβαν και την τοποθέτησαν στο ιερό βήμα του καθολικού. Όταν την επομένη ο εκκλησιαστικός πήγε για να ανάψει τα καντήλια, η εικόνα έλειπε. Ερεύνησε παντού και την ανακάλυψε  στο τοίχος, πάνω από την κεντρική πύλη της μονής. Την επανέφεραν στο καθολικό, αλλά εκείνη ξαναγύριζε πάλι στο τείχος. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου η Παναγία παρουσιάζεται στον γέροντα Γαβριήλ και του λέει. « Να πεις στους αδελφούς να μη με ενοχλούν. Δεν ήλθα εδώ για να φυλάγομαι από εσάς, αλλά να σας φυλάω. Όσοι ζείτε στο Όρος τούτο ενάρετα, να ελπίζετε στην ευσπλαχνία του Υιού μου. Γιατί, όσο βλέπετε την εικόνα μου στην μονή σας, η χάρις και το έλεός Του θα σας επισκιάζουν πάντοτε».

Ύστερα απ’ αυτό οι μοναχοί έχτισαν παρεκκλήσι κοντά στην πύλη κι εκεί τοποθέτησαν την ιερή εικόνα. Η  Δέσποινα Πορταΐτισσα τηρεί την υπόσχεσή της, προστατεύει την μονή, αλλά και ενεργεί καθημερινά παράδοξα και θαυμαστά μεγαλεία.

 

Αφήστε μια απάντηση