Ήταν πολύ στενοχωρημένος ο γέροντας, γιατί οι πιστοί έχουν απαιτήσεις από τον ιερέα, να είναι προσευχόμενος συνεχώς , αλλά οι ίδιοι πολλές φορές με τη στάση τους δεν τον βοηθούν.
– Εγώ, έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, τους θυμιάζω και εκείνοι δεν υποκλίνονται. Λέω στώμεν καλώς και αυτοί κάθονται. Τους ευλογώ και εκείνοι κουβεντιάζουν. Και το τραγικότερο, λέω πίετε εξ αυτού πάντες και προσέρχονται στη θεία κοινωνία ελάχιστοι. Μεγάλος πόνος παιδί μου.
Ρώτησα. Γέροντα, πρέπει να κοινωνούν όλοι;
– Βρέ, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κύριος. «Πάντες»! Μήπως έχει καμιά άλλην έννοια η λέξη και δεν την ξέρω; Και παρακάτω η ευχή λέει « και δι ημών παντί τω λαώ». Φυσικά, όσοι δεν έχουν κωλύματα. Οι άλλοι πρέπει να πάρουν προηγουμένως άφεση πνευματικού. Αλλιώς, χωρίς θεία κοινωνία, χωρίς Χριστό, πως θα βγείς μέσα στην καθημερινότητα; Ήρθες στην Εκκλησία και έχασες το σπουδαιότερο, το Δώρο, το πάν και έμεινες με το αντίδωρο.
Ξέρεις, βρέ Γιωργάκη, τι είναι το Άγιο Θυσιαστήριο; Ότι πολυτιμότερο επί της γής. Οι βασιλικοί θρόνοι, οι προεδρικοί θώκοι, οι ακαδημαϊκές έδρες έχουν μικρή αξία. Η Αγία Τράπεζα είναι φλεγομένη βάτος. Εδώ κατεβαίνει ο Χριστός, το Άγιο Πνεύμα παρόν, οι Άγγελοι τριγύρω. Φοβερό θέαμα. Εγώ πολλές φορές φοβόμουνα να ακουμπήσω τα χέρια μου πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Και σ’ αυτό το θαύμα μπροστά, να ακούς τους πιστούς να ψιθυρίζουν για άσκοπα πράγματα, να μην βιώνουν το μοναδικό αυτό γεγονός.
Ποιος λειτουργεί, μωρέ; Ο παπάς μόνος του ή κλήρος και λαός μαζί; Γιατί τη λέμε λειτουργία; Ε! όπως στέκεται ο ιερέας, πρέπει να στέκεται και ο πιστός. Συγκεντρωμένος και απόλυτα παραδομένος στο Θεό. Αυτή την ώρα δεν είμαστε στη γη. «Οι τα χερουβείμ εικονίζοντες». Είμαστε στον ουρανό, μπροστά στην Αγία Τριάδα. « Χωρίς βιωτική μέριμνα ». Είμαστε όλοι ιερουργοί… Πω, πω, πω! Τι μας αξιώνει ο Θεός να ζούμε!
Εάν πιστεύομε ότι μπροστά μας τελεσιουργείται η Μεγάλη θυσία, θα πρέπει να στεκόμαστε « μετά φόβου Θεού». Να κλαίμε από ευτυχία που ο ίδιος ο Θεός κατέρχεται και θυσιάζεται από αγάπη για μας. Εάν δεν πιστεύομε, γιατί ερχόμαστε στην Εκκλησία; Ποιόν κοροϊδεύουμε; Πιό συνεπείς είναι αυτοί που δεν μπαίνουν στο Ναό.
– Πας βρε Γιωργάκη, σε συναυλίες μουσικής;
– Ναι Γέροντα, με ξεκουράζουν.
– Άκουσες κανένα να κουβεντιάζει εκεί; Όλοι είναι σιωπηλοί. Να μη διακόψουν το έργο. Ε! Ποιο έχει μεγαλύτερη αξία; Οι ήχοι της μουσικής, που πράγματι ξεκουράζουν, ή η βοή του Αγίου Πνεύματος, που σώζει; Εάν σε καλέσει ο βασιλιάς ή ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και φωνάξει το όνομά σου να πάρεις το δώρο σου, μπορείς να του γυρίσεις την πλάτη και να του πείς « δεν το θέλω »; Γιατί στο Χριστό που για την πολλή Του αγάπη θυσιάζεται αυτή τη στιγμή για σένα, εσύ δεν προσέρχεσαι, αλλά γυρνάς την πλάτη; Και τι δώρο παιδί μου προσφέρει! Τον εαυτό Του.
-Γιωργάκη τα κατάλαβες αυτά που σου λέω.