Κάποτε ο Αβάς Εφραίμ ο Σύρος, κατόπιν θείας παραχωρήσεως, παρακολούθησε μια σύναξη δαιμόνων.
Σ’ αυτή ήταν μαζεμένοι όλοι οι δαίμονες και έκαναν σκέψεις πώς να ρίξουν τους ανθρώπους στην αμαρτία. Ο ένας έλεγε, να πούμε στον κόσμο ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο άλλος είπε, να λέμε στον κόσμο ότι δεν υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος. Ο τρίτος είπε, να λέμε ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Ο τέταρτος, να τους κάνουμε να βλαστημούν. Ο πέμπτος, να τους ρίχνομε στην πορνεία, τη μοιχεία και σ’ όλα τα σαρκικά αμαρτήματα.
Όλοι οι δαίμονες είπαν τη δική τους γνώμη. Στο τέλος ρώτησαν και ένα δαίμονα που δεν είχε μιλήσει καθόλου.
Εσύ δεν μας λες την γνώμη σου;
Τότε αυτός είπε. Εγώ λέω να πούμε στον κόσμο, ότι υπάρχει Θεός, υπάρχει μετά θάνατο ζωή, υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος. Μόνο να λέμε στους ανθρώπους, ότι έχουν πολύ καιρό ακόμα για να μετανοήσουν.
Όλοι τότε συμφώνησαν με την γνώμη αυτή και πήραν απόφαση να συμβουλεύσουν τον κόσμο, ότι θα ζήσουν πολλά χρόνια και έχουν καιρό πολύ μπροστά τους για να μετανοήσουν.
Ο Άγιος έφριξε για το τέχνασμα αυτό των δαιμόνων και παρακαλούσε το Θεό να φωτίζει τους ανθρώπους να μη πέφτουν στην παγίδα αυτή.
Αδελφοί! Έλεγε. Να μη λέμε σήμερα θα αμαρτήσω και αύριο θα μετανοήσω. Δεν έχουμε κανένα συμβόλαιο με το Θεό. Το αύριο ανήκει στον Θεό και μπορεί σήμερα να μας καλέσει κοντά Του. Μην αναβάλλουμε για αύριο τη σωτηρία της ψυχής μας.