Το καλοκαίρι του έτους 2012 και ενώ ο ιερέας του ναού ασχολούνταν με την καθαριότητα του ιερού βήματος, ανοίγει η νότια πόρτα του ναού και μπαίνει μέσα μια άγνωστη οικογένεια με δύο μικρά αγοράκια, τεσσάρων και δύο ετών.
Κατευθύνθηκαν προς την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος και αφού με ευλάβεια την προσκύνησαν έμεναν ώρα πολύ αμίλητοι μπροστά στην εικόνα.
Ο ιερέας με απορία βγήκε από το άγιο βήμα και κατευθύνθηκε προς αυτούς για να διαπιστώσει τι ακριβώς τους συνέβαινε. Τους βρήκε με δακρύβρεκτα μάτια να κοιτάζουν τον Άγιο και να του ψιθυρίζουν λόγια μυστικά. Ο ιερέας μετά από ώρα πήρε το θάρρος και διακριτικά τους είπε. Φαίνεται ότι πολύ αγαπάτε τον Άγιο Σπυρίδωνα. Και τότε ο σύζυγος καθηγητής στο επάγγελμα, σήκωσε το δεξί του χέρι, έδειξε τον μικρό του γιο και λέει στον ιερέα. Βλέπεις πάτερ, αυτό το μωρό το οφείλουμε στον Άγιο, είναι το μεγάλο δώρο που θαυματουργικά μας χάρισε.
Ο ιερέας τότε τους παρακάλεσε να του εξηγήσουν αναλυτικά το γεγονός για να το γνωρίζει και εν καιρώ να καταχωρηθεί σε βιβλίο με θαύματα του Αγίου.
Ο σύζυγος με καλοσύνη και ευγένεια άρχισε να εξιστορεί. « Όταν η σύζυγός μου έμεινε έγκυος το δεύτερο μωρό μας και ενώ η εγκυμοσύνη προχωρούσε κανονικά, σε μια ειδική εξέταση που της έγινε διαπιστώθηκε ότι το έμβρυο είχε σοβαρό πρόβλημα, θα γεννιόταν άρρωστο, η ζωή της μάνας ήταν σε μεγάλο κίνδυνο και μας συνέστησαν οι γιατροί την διακοπή της κυήσεις, λέγοντας μας χαρακτηριστικά. Το παιδί είναι χαμένο, όμως πρέπει να σώσουμε την μάνα.
Τα λόγια και η προτροπή των γιατρών συνετάραξαν την ψυχή μας και απαντήσαμε και οι δύο με μια φωνή. Όχι δεν θα γίνομε φονείς του παιδιού μας. Θα καταφύγουμε στον Θεό και ότι αποφασίσει η αγάπη Του.
Με πολύ πόνο, αλλά και με πίστη και ελπίδα περνούσαν οι μέρες μας και προσμέναμε την θεία απάντηση, που δεν άργησε να έλθει.
Ενώ καθόμασταν η μεν σύζυγός μου στο κρεβάτι και εγώ από δίπλα της και συζητούσαμε, ανοίγει η πόρτα του δωματίου και μπαίνει μέσα ένας ρασοφορεμένος γέροντας με σκουφάκι πλεκτό στο κεφάλι. Τρομάξαμε από τον φόβο, αλλά εγώ με θάρρος τον ερώτησα. Ποιος είσαι και πως μπήκες μέσα; Εκείνος με ιλαρό πρόσωπο και καλοσύνη απάντησε. Παιδιά μου μην φοβάστε, λέγομαι Σπυρίδων και ήρθα στο σπίτι σας να δώσω ευλογία και να σας πω ότι το μωρό που περιμένετε είναι υγιέστατο, θα γεννηθεί καλά και η μάνα θα περιέλθει εκτός κινδύνου. Όμως όταν γεννηθεί με καλό το μωρό σας, ελάτε στην Κίσαμο στο σπίτι μου να με προσκυνήσετε. Και χάθηκε μπροστά από τα μάτια μας.
Εγώ τότε εφώναξα. Γυναίκα, ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν, το πιστεύω! Ήρθε να μας βοηθήσει. Πράγματι, η γυναίκα μου γέννησε αυτό το χαριτωμένο αγοράκι και χαίρουν μέχρι σήμερα και οι δυο τους άκρας υγείας.
Γ’ αυτό πάτερ ήρθαμε σήμερα εδώ για να ευχαριστήσουμε τον Θεό και τον θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα για το ανεκτίμητο δώρο που μας χάρισαν. Υποσχόμαστε δε ότι όταν μπορούμε θα ερχόμαστε από το Ηράκλειο, να επαναλαμβάνουμε το προσκύνημα και να ευχαριστούμε τον Άγιο.