ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ;

Ο άνθρωπος, κυνηγός της ευτυχίας τρέχει παντού για να την συναντήσει. Την ψάχνει και την αναζητά με πόθο, θέλει να την κερδίσει,  να την κάνει δική του και μ’ αυτήν να κάνει χαρούμενη και ευτυχισμένη τη ζωή του. Την ψάχνει στους δρόμους, στις πλατείες, στις παρέες, στην μοναξιά, στην χλιδή, στην απόλαυση. Πολλοί του τάζουν ευτυχία όμως τον αφήνουν να ζει  στην αυταπάτη.

Σ’ αυτή τη δραματική θέση ευρισκόμενος καθημερινά ο αναζητητής της ευτυχίας άνθρωπος, φαντάζεται ότι κάπου μπροστά του θα την συναντήσει και κάποτε θα την απολαύσει. Σχεδιάζει, υπολογίζει και ελπίζει ότι εάν αποκτήσει όλα τα υλικά αγαθά και τις κοσμικές απολαύσεις θα ζήση ευτυχισμένος στον κόσμο. Εάν έχει στα χέρια του ένα καλό μισθό και ένα σταθερό εισόδημα μ’ αυτό θα κατακτήσει την ευτυχία. Ακόμα  αν κατορθώσει και κτίσει ένα όμορφο, κομψό, πανάκριβο και πολυτελέστατο σπίτι με όλα τα σύγχρονα κομφόρ και τις ανέσεις αυτό θα τον κάνει οπωσδήποτε ευτυχισμένο, ή αν αγοράσει ένα πανάκριβο και φιγουράτο αυτοκίνητο  θα τον βοηθήσει να πλεύσει  μέσα  σε πελάγη ευτυχίας.

Ο ιερός Αυγουστίνος, ο μεγάλος από τους  Πατέρες της Εκκλησίας μας,  ο φωτισμένος Επίσκοπος, εκείνος που επί χρόνια την αναζήτησε  παντού, αυτός που κατασπατάλησε την νεαρή ηλικία του στο κυνήγι της,  γράφει στο περισπούδαστο  βιβλίο του «αι εξομολογήσεις » .

« Πολλά χρόνια στην νεαρή μου ηλικία αναζητούσα την ευτυχία παντού. Όλους και όλα τα ρωτούσα για να μου υποδείξουν που υπάρχει. Διδάχτηκα  την σοφία του κόσμου, μαθήτευσα στις επιστήμες της εποχής δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους, διάβασα τα βιβλία των σοφών, κατανάλωσα τα νεανικά μου χρόνια στην έκφυλη ζωή και απόλαυσα όλες τις κοσμικές ηδονές και απολαύσεις. Η ζωή μου ήταν μια κόλαση, ένα σκοτάδι, ζούσα μια ατέλειωτη  δυστυχία αφού μου έλειπε το ζητούμενο. Έψαχνα συνεχώς, αλλά παρέμενα εγκλωβισμένος στην αμαρτωλή ζωή μου.

Μια μέρα κάποιος μου ψιθύρισε. Αυγουστίνε, αν γνωρίσεις  τον Θεό η ζωή σου θα αποκτήσει νόημα, η ύπαρξή σου θα εύρη τον στόχο της και η καρδιά σου θα πλημμυρίσει από ευτυχία.  Μόνο κοντά Του  υπάρχει η πραγματική, γνήσια και ατέλειωτη  ευτυχία.

Ακούγοντας τα λόγια του συλλογιζόμουν. Ποιος είναι αυτός ο Θεός που κοντά του υπάρχει η ευτυχία; Ποιος  είναι εκείνος που  έχει την δύναμη και  μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους; Εγώ πως δεν τον συνάντησα ακόμα στις μέρες και τις νύχτες μου; Πως δεν τον διάβασα στα βιβλία μου; Πως δεν τον γνώρισα μέσα  από τους κύκλους των συναναστροφών μου, μέσα από τους τόσους και τα τόσα που έζησα; Θέλω το συντομότερο να τον γνωρίσω, θέλω να τον κάνω φίλο μου, δικό μου, αν, και αμφιβάλω ότι θα μπορέσει να μου προσφέρει αυτό που απεγνωσμένα αναζητώ.

Έψαχνα όλο έψαχνα, ρωτούσα και ξαναρωτούσα.  Ρώτησα τα ψηλά  βουνά τα οποία καμάρωνα, μήπως είναι εκείνα ο Θεός, και αυτά μου απάντησαν με ειλικρίνεια. Όχι,  δεν είμαστε εμείς ο Θεός, δημιουργήματά του είμαστε. Ρώτησα τον φωτεινό  ήλιο με την λάμψη και την ομορφιά του μήπως είναι εκείνος ο Θεός, και μου απάντησε όχι.  Δημιούργημα του λόγου Του είμαι κι εγώ. Ρώτησα τις πεδιάδες, τα ποτάμια, τις γαλάζιες θάλασσες, τους απέραντους ωκεανούς, τις λίμνες, τα πανύψηλα δένδρα και τα καλλίχρωμα λουλούδια,  μήπως είναι αυτά ο Θεός και με ένα στόμα μου απάντησαν. Όχι, είμαστε από τα έργα των χειρών Του. Μα που αλλού να ψάξω αυτόν που εναγωνίως αναζητώ; Ποιος θα με βοηθήσει να γνωρίσω αυτόν τον άγνωστο; Αυτά βασάνιζαν την ψυχή μου και ταλαιπωρούσαν την ύπαρξή μου ».

Σύντομα όμως η πόρτα του Θεού άνοιξε για τον νεαρό Αυγουστίνο.  Ένας  ταπεινός επίσκοπος, ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων είναι εκείνος που την ξεκλείδωσε. Εκείνος που με το σπινθηροβόλο βλέμμα του, την ακτινοβολούσα αγιοσύνη προσωπικότητά του, την άδολη αγάπη του και τους θεϊκούς λόγους του σαγήνευσε και υποβοήθησε τον αναζητητή να εύρη την αλήθεια και να γνωρίσει τον Κύριο.

Κοντά του, παρά τους πόδας του Σταυρού διδάχτηκε ο Αυγουστίνος τα μυστικά της ευτυχίας. Ένιωσε ότι, στο μυστήριο του πόνου, της θλίψεως και των στερήσεων υπάρχει η πραγματική μυστική χαρά. Κατάλαβε ότι η παράβαση του θείου νόμου είναι εκείνη που προκαλεί και γεννοβολά  τα δάκρυα, τις σωματικές και ψυχικές παθήσεις και γενικά την δυστυχία. Πίστεψε ότι η αμαρτία είναι η μεγαλύτερη απάτη, η οποία  υπόσχεται χαρά και όμως φέρνει λύπη. Υπόσχεται ευτυχία και όμως κάνει δυστυχείς. Υπόσχεται ωραία και άνετη ζωή και όμως ντύνει τον άνθρωπο με τα σάβανα του θανάτου.

Πείσθηκε   ο Αυγουστίνος, μετανόησε, βαπτίστηκε και έζησε κοντά στον Θεό το μυστήριο της αναγέννησης και της πραγματικής ζωής. Σαν χριστιανός πλέων, έπασχε για το πάθος του Χριστού, πονούσε για τους πόνους Του και συνεχώς γινόταν κοινωνός των ωδίνων του Σταυρού με την εκούσια σταυρική πορεία στην ζωή του. Καθημερινά αγκάλιαζε όλο και περισσότερο τον Σταυρό με τον εσταυρωμένο και έδινε όλη την εμπιστοσύνη του σ’ αυτόν. Και ο  Σταυρός, το σύμβολο του θριάμβου  τον ενίσχυε καθημερινά, καθαγίαζε τον νου του, ανακαίνιζε την ψυχή και τις αισθήσεις του και του δώριζε χάρη, αγιασμό, χαρά και την ευτυχία.

Να αδελφέ, αναζητητή, που εντόπισες και έμαθες μέσον του ιερού Αυγουστίνου που υπάρχει η γνήσια ευτυχία. Να που διδάχτηκες απ’ εκείνον ότι στο Σταυρό του Χριστού υπάρχει αυτή και όχι  στο αντισταυρικό πνεύμα που σου ψιθυρίζουν  οι λογής επικίνδυνοι.  Στην πνευματική και ηθική ζωή υπάρχει και όχι στην ξέφρενη και αχαλίνωτη ακολασία και διαστροφή. Στην αιώνια χριστιανική παράδοση και τις διαχρονικές αξίες και όχι στις παχιλές υποσχέσεις  εκείνων που σε ταΐζουν ξυλοκέρατα και σου τάζουν απατηλούς ψευτοπαράδεισους και φρούδες απολαύσεις.

Αδελφέ, ακολούθησε λοιπόν τις αιώνιες αυτές αξίες, τις οποίες δίδαξαν δια μέσου των αιώνων οι απλές και αγράμματες, αλλά σοφές μάνες. Σ’ εκείνες κρύβεται η ευτυχία. Εκείνες καλλιεργούν τους πραγματικά ελεύθερους και χαρούμενους ανθρώπους και τους οδηγούν στην πραγματική ευτυχία.

Αφήστε μια απάντηση