Με πολύ θλίψη και πικρία, λόγο της καραντίνας της επιδημίας και του πρωτοφανούς και πρωτάκουστου στην δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας κλεισίματος των Ναών, οι πιστοί μας γιόρτασαν τον αγαπημένο τους Άγιο Σπυρίδωνα κατά την φετινή εορτή του, χωρίς να μπορούν να συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες. Το πρωί της παραμονής 11 Δεκεμβρίου και ενώ γίνονταν κάποιες ετοιμασίες στο Ναό, ευσεβής κοπέλα, μητέρα δύο παιδιών μπήκε στο Ναό με τα παιδιά της.
Ενώ προσκυνούσαν και άναβαν το κεράκι τους καλεί τον ιερέα για να σταυρώσει τα παιδιά με το Άγιο Λείψανο του Αγίου που υπάρχει στον Ναό. Μετά παρέλευση περίπου μισής ώρας και ενώ βρισκόταν ακόμα μέσα στο Ναό, η μητέρα με χαρά και κλάματα ομολόγησε . Θαύμα, θαύμα στο παιδί μου. Εμείς ακούγοντάς την, κάναμε τον Σταυρό μας και πήγαμε κοντά. Εκείνη μας είπε τον πόνο της ψυχής της. Το παιδί μου είναι πέντε χρονών και ενώ κατά τα άλλα είναι φυσιολογικό, μέχρι σήμερα δεν μίλησε ποτέ. Η ιατρική επιστήμη στην οποία συνεχώς καταφεύγαμε μας έλεγε ότι το παιδί σας είναι άλαλο και δυστυχώς σηκώνομαι τα χέρια χωρίς να μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα. Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια το άκουσα με έκπληξη να φωνάζει μαμά. Θεέ μου θαύμα, δικό Σου και του Αγίου Σου. ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που λύτρωσες το παιδί μου και του έλυσες την γλώσσα και μας απάλλαξες από την οδύνη και τα δάκρυα με τα οποία ζούσαμε. Εμείς, μετά την μαρτυρία της μητέρας και την διαπίστωση ιδίοις όμασι του συνταρακτικού γεγονότος και βλέποντας ότι το παιδί συνεχίζει να κοιτάζει την μητέρα του και να την φωνάζει μαμά, δοξάσαμε τον Θεό και τον θαυματουργό Άγιό μας.