Τα υπέρλαμπρα τάγματα των Αγίων μας στο νοητό στερέωμα διαφέρουν μεταξύ τους. Ο ρυθμιστής των πάντων Κύριος οδηγεί τους εκλεκτούς του στον ουρανό από διαφορετικούς δρόμους και τους κατατάσσει σε διαφορετικά στερεώματα, ώστε κάθε αρετή να ληφθεί υπ΄ όψιν και όλες οι αρετές επιβραβεύονται για κάθε ένα από εκείνους. Δεν τους έκρινε όλους άξιους να περιβληθούν τον πορφυρό μανδύα του Αγίου Μάρτυρα, αλλά τους κατηγοριοποιεί με βάση κάποιο σχέδιο και εκείνους που επέλεξαν την άσκηση, δηλαδή Οσίους και Ασκητές, τους εξασφαλίζει αιώνια δόξα. Σε αυτούς επιδαψιλεύεται η εξαιρετική τιμή να απεκδύονται τις γήινες και πρόσκαιρες ηδονές και να φλέγονται από ζήλο για τα θεία. Αυτοί δεν πρέπει να αποκαλούνται άνθρωποι, αλλά Άγγελοι επί της γης.
Μεταξύ αυτών των Οσίων και Ασκητών, εξέχουσα θέση στο νοητό στερέωμα κατέχει ο Άγιος ερημίτης και ασκητής Κοσμάς, ο οποίος αγωνίστηκε κατά Θεόν και τελείωσε την ζωή του στο νησί μας την Κρήτη. Ίσως, από τους πρώτους και μεγαλύτερους ασκητές της Νήσου, αφοσιωμένος καθημερινά στην ενατένηση των ουρανών κατοικούσε σε σπήλαιο της περιοχής Κουδουμά και επεδείκνυε πρόθυμα και ακούραστα πίστη στον Παντοδύναμο Κύριο. Μέσα από την μοναξιά, την πτωχεία, την πείνα, τις κακουχίες και εκούσιες στερήσεις, μοναδικός του σκοπός του ήταν το να υπηρετεί τον Κύριο, να πολεμά τους όποιους πειρασμούς του και να φθάνει από αρετή σε αρετή σε πνευματική πρόοδο και ένωση με τον Θεό.
Αναστενάζοντας ασταμάτητα για τους αμαρτωλούς και πονεμένους ανθρώπους, προσευχόταν για την επιείκεια του Κυρίου. Για χάρη του κόσμου ο μέγας αυτός ασκητής ασκούνταν στο μοναχικό βίο και οι καρποί των προσευχών του αποδίδονταν σ’ αυτούς. Προικισμένος με αναρίθμητες αρετές και φορώντας το στέμμα της αθανασίας, εκοιμήθει εν Κυρίω και αναλήφθηκε στους ουρανούς, εκεί δηλαδή που είχε βάλει στόχο στην ζωή του, την 4η Σεπτεμβρίου του έτους 658μ.Χ, και εκείνο το σπήλαιο που κρυβόταν όσο ζούσε, έγινε τελικά και ο τάφος του. Πλήθος πιστών χριστιανών καθημερινά συνέρεαν για να δουν και να προσκυνήσουν το ιερό λείψανο του μεγάλου ασκητού. Αργότερα, η ευλάβεια των ανθρώπων ώθησε να απομακρύνουν το σώμα από το μέρος της φρικτής απομόνωσης και να το εναποθέσουν σε καλλωπισμένο μέρος της πόλης του Ηρακλείου. Ωστόσο αυτό που ακολούθησε έδειξε ότι τα ανθρώπινα σχέδια δεν είναι συμβατά με τα σχέδια του Θεού. Ακολούθησαν σημεία, τα οποία δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να εξηγήσουν, Μόνο όταν αναθεώρησαν την απόφασή τους και επέστρεψαν το ιερό λείψανο στο σπήλαιό του, σταμάτησαν οι δοκιμασίες. Το Άγιο λείψανο παρέμεινε εκεί για 400 χρόνια, ώσπου ο Κύριος μερίμνησε κατάλληλο τόπο την Βενετία της Ιταλίας, για να είναι ποιο δύσκολα προσβάσιμος η λατρεία του Οσίου.
Όμως η Εκκλησία της Κρήτης άρχισε να ερευνά τον βίο του Οσίου, να τον τιμά σαν Όσιο και Ομολογητή και έκτισε μικρό ναΐσκο επ’ ονόματι του Οσίου σε παρακείμενο σπήλαιο. Το έτος 2018, αντιπροσωπεία των πατέρων της Ιεράς Μονής Κουδουμά, μετέβησαν στο Μπάρι της Ιταλίας και μετά από σχετικές ενέργειες, τους δωρίθηκε το ιερό λείψανο του Οσίου το οποίο μετέφεραν στην Ι. Μονή τους και παραμένει ως θησαυρός πολύτιμος και αέναη ευλογία στη Κρήτη μας.