ΝΕΟΙ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Κάποτε, ένας νεαρός υποψήφιος που απέτυχε στις πανελλήνιες εξετάσεις αυτοπυρπολήθηκε, δίνοντας τέτοιο τραγικό τέλος στο προσωπικό του δράμα. Άλλα πάλι παιδιά, ύστερα από την δημοσίευση των αποτελεσμάτων, νιώθουν ένα βαρύ κλονισμό, χάνουν την ψυχραιμία τους και φθάνουν στα πρόθυρα της τρέλας.

Είναι φυσικό να θλίβεται κανείς μπροστά σε μια του αποτυχία. Ιδιαίτερα όταν είναι νέος και ζητά να βρει τον δρόμο που θα τον οδηγήσει στην επιτυχία. Η συμμετοχή στις εξετάσεις για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα  για τους νέους είναι μια φοβερή δοκιμασία, γιατί ενώ απαιτεί φροντιστήρια και αγωνία, κόπους και θυσίες, διαβάσματα και δαπάνες, καταλήγει να είναι περισσότερο ζήτημα τύχης ή κάποιας καιρικής εύνοιας και λιγότερο ζήτημα αντικρίσματος στις ειδικές γνώσεις πάνω στις οποίες διαγωνίζονται  οι υποψήφιοι.

Πολλές φορές έτυχε να επιτύχουν νέοι που δεν το άξιζαν και να αποτύχουν άλλοι που είχαν επιδώσεις στα μαθήματα. Κάτι το απρόοπτο μεσολάβησε, κάτι συνέβη και οι κόποι μιας χρονιάς ή και περισσότερο πήγαν χαμένοι και μαζί τους συνήθως και τα όνειρα και οι ενθουσιώδεις οραματισμοί.

Βεβαίως αναγνωρίζομε την μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένη θλίψη που συνοδεύει την αποτυχία. Όμως οι ακραίες καταστάσεις που αγγίζουν τα όρια της ψυχώσεως είναι μεγάλο λάθος.  Όταν ο άνθρωπος γνωρίζει ότι η ζωή είναι γεμάτη από διακυμάνσεις, ότι η μέρες του δεν είναι πάντα ευχάριστες, ότι τις χαρές διαδέχονται οι θλίψεις και αυτές πάλι οι χαρές, ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο σε τούτο τον κόσμο, τότε δεν δικαιούται να εγκαταλείπει τον αγώνα.

Αλλοίμονο αν στην πρώτη ή έστω στην δεύτερη δυσκολία σηκώνομε τα χέρια ψηλά κι αφήνουμε τα όπλα. Τότε ήμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την απελπισία και την απογοήτευση. Αυτές μαραζώνουν την καρδιά, ατονούν τις δυνάμεις, χαρακώνουν τα πρόσωπα, ματώνουν τη σκέψη, σκοτίζουν το νου, θολώνουν τα μάτια και γίνονται οι χειρότεροι σύμβουλοι.  Ο άνθρωπος που στην κάθε δυσκολία γονατίζει δεν είναι άξιος για τη ζωή.

Πολλοί, που στο διάβα της ζωής των, πάλεψαν και το αποτέλεσμα αυτής της πάλης  στέφθηκε με επιτυχία, κατάλαβαν ότι καμία δυσκολία δεν είναι ανυπέρβλητη και κανένα πρόβλημα όσο δύσκολο κι αν είναι δεν είναι άλυτο. Όσοι σήμερα απέτυχαν, μπορούν κάλλιστα αύριο να επιτύχουν, αρκεί να ανασυνταχθούν, να αξιοποιήσουν το χρόνο τους και να ξαναδοκιμάσουν με επιμονή και υπομονή.

Η πίστη προς τον εαυτό μας και προς τις δυνάμεις μας είναι από το Θεό βαλμένη μέσα μας. Όταν αυτή μας εγκαταλείψει, θα παραδοθούμε αβίαστα  στα χέρια της κακής μοίρας και θα δοκιμάζομε για πολύ την πίκρα της αποτυχίας. Ο Θεός μας θέλει αγωνιστές και μάλιστα άκαμπτους και ακατάβλητους. Ο ρόλος αυτός του αγωνιστή ταιριάζει σε εσάς νέοι, προχωράτε λοιπόν μπροστά!

 

Αφήστε μια απάντηση