Στο τέλος του Ε΄ κατανυχτικού εσπερινού, (2 Φεβρουαρίου) ο οποίος τελέστηκε στην Ενορία μας και μετά το πέρας του, πλησίασε κάποιος χριστιανός αδελφός άγνωστος σε μας και ζήτησε λάδι από το καντήλι του ιερού Λειψάνου του Αγίου. Εμείς με προθυμία εκπληρώσαμε την επιθυμία του και του δώσαμε βαμβάκι με έλαιον της κανδήλας.
Εκείνος, πολύ συγκινημένος και δακρυσμένος άρχισε να μας διηγείται τα εξής. «Έχω χρόνια πνευμονοπάθεια και υπόφερα πολύ. Ήλθα στο ναό σας με την αιτία κάποιου μνημόσυνου και άκουσα για τον Άγιο Σπυρίδωνα τον θαυματουργό, προσκύνησα την εικόνα Του καθώς και το άγιο Λείψανό Του με ευλάβεια και πίστη. Μυστικά τον παρακάλεσα για το πρόβλημα της υγείας μου και έφυγα για το χωριό μου τις Βουκολιές Κισάμου. Καθ’ οδόν με το αυτοκίνητό μου, ένιωσα να με πλημυρίζει μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Έκανα τον Σταυρό μου και κατάλαβα ότι κάτι υπερφυσικό συμβαίνει τούτη την ώρα. Όμως ως εδώ, δεν έδωσα σημασία και έφθασα στο σπίτι μου. Το ίδιο βράδυ βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα σε όραμα και μου λέει. «Εγώ σε επισκέφτηκα γιατί σε αγαπώ. Να ξέρεις παιδί μου ότι θα είμαι ο προστάτης σου και ο ιατρός σου ».
Από εκείνη την στιγμή πάτερ ξεκίνησε η θεραπεία του πνεύμονός μου, η υγεία μου βελτιώθηκε σημαντικά και ανακουφίστηκα από την ταλαιπωρία. Γι’ αυτό σας διηγούμαι αυτή την μεγάλη ευεργεσία που έκανε σε εμένα ο Άγιος Σπυρίδωνας και σας παρακαλώ, να το καταχωρήσετε όπου πρέπει για να γίνει γνωστό σε όλους ότι ο Κύριος με τους Αγίους Του, δύνανται και τα πάντα κατορθώνουν. (Α. Κ.)