Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης κ. Ιωήλ
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο αρχίατρος των ψυχών και των σωμάτων, ο δι’ ημάς ενανθρωπήσας, ίνα ιάσης το μέγα τραύμα τον άνθρωπον, και μη καταφρονήσας τους ανιάτως νοσήσαντας δέκα λεπρούς, αλλά τη σωστική χάριτί σου καθαρίσας αυτούς. Ο διελθών ως Θεάνθρωπος τας ημέρας της επί γης παρουσίας σου ευεργετών και ιώμενος πάντας τους αρρωστούντας και κακώς έχοντας, ο ευεργετήσας και αποκαταστήσας υγιαίνοντας, παραλυτικούς, τυφλούς, βαρέως ημαρτηκότας, δαιμονιώντας και εμπαθείς κατ’ άμφω, ήγουν εν τη σαρκί και τω νοί, πρόσδεξαι ευμενώς την δέησιν ημών και φυγάδευσον τη δυνάμει σου, τον φονευτήν ιόν τον σχήμα κορώνας φέροντα και προκαλούντα φοβίας ή και θάνατον εις ασθενείς και αναξιοπαθούντας.
Και ει μεν δια τας πολλάς αμαρτίας ημών, επίτρεψας τον πειρασμόν τούτον, ικετεύομεν σοι ως ελεήμον, ίνα άρης αυτόν αφ΄ημών και από πάσης της οικουμένης. Ει δε δια δοκιμασίαν της πίστεως ωκονόμησας την επικράτησιν αυτού, παύσον τον τάραχον των ασθενών από της επιδημίας αυτού. Ει δε υπό της κακουργίας του αντικειμένου, ή και αμελείας των επιπολαίων ανθρώπων ούτος διεδόθη, θραύσον την ισχύν αυτού ως Θεός παντοδύναμος.
Φύλαξον την νεότητα και περιφρούρισον τους ασθενήσαντας και τους εν γήρατι όντας, και εκ του επαράτου ιού θεράπευσον, και πάντας απάλλαξον εκ της συνοχής της καρδίας και αντί ταύτης δώρισαι ημίν, υγείαν άνεσιν και πλατυσμόν, πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων. Αμήν.